چاپ

پیام آذری - در گوشه و کنار شهر تبریز، اتوبوس‌های بی.آر.تی به چشم شهروندان می‌خورد، اتوبوس‌هایی که دیگر نفسی برایشان نمانده و در ظاهر خسته و فرسوده هستند.
البته این مشکل، مشکل امروز و دیروز نیست و تقریبا چندین سال پی‌در‌پی است که شهر تبریز را نفس‌های آلوده اتوبوس‌های قدیمی و کهنه در برگرفته‌ است!
در این میان در هر دوره از مدیریت شهری، شهردار یا اعضای شورای آن دوره با توسعه حمل و نقل عمومی به عرصه می‌آیند اما در عمل نتیجه آنچنان مثبتی دیده نمی‌شود.
انگار اتوبوس‌های تبریز را تنها در لفظ مهم می‌دانند و پای عمل که می‌رسد، همه چیز فراموش می‌شود.
بگذارید از اتفاقی که این روزها بار‌ها و بارها برای شهروندان می‌افتد شروع کنیم؛ بعد از اینکه چندین اتوبوس رد می‌شود، اگر موفق بشوی سوار اتوبوس شوی وسط راه راننده اعلام می‌کند که اتوبوس خراب شد، پیاده شوید. این اتفاق از موضوع‌های تکراری این روزهای بی.آر.تی تبریز است.
یعقوب هوشیار از هفدهم اسفند 1400 که کلیددار شهر تبریز شد همواره از موضوع حمل و نقل و فرسوده بودن اتوبوس‌های شهر تبریز سخن گفته است.
وی یکم آبان 1401 در جلسه شورای شهر تبریز با بیان اینکه از سال 92 تاکنون فقط 50 دستگاه اتوبوس خریداری شده اما امسال 300 دستگاه اتوبوس تا پایان سال خریداری می‌شود، گفت: امیدوارم با حمایت شورای اسلامی شهر، بتوانیم این عقب ماندگی سال‌های گذشته در مدیریت شهری تبریز را جبران کنیم.
چهارم تیرماه 1401 طی تفاهم‌نامه همکاری شهرداری تبریز و خودروسازی بهمن برای خرید 900 دستگاه اتوبوس درون شهری رسانه‌ای شد اما به گفته مدیرعامل شرکت واحد اتوبوسرانی تبریز حدود 100 دستگاه اتوبوس( تک کابین) وارد شهر تبریز شده که چند دستگاه در مسیر بی.آر.تی تبریز به کار گرفته شده که تاثیری در این مسیر نداشته است.
متاسفانه اتوبوس‌های موجود پاسخگوی نیاز شهروندان نیست. همه این مشکلات تلنبار شده روی هم باعث شده که گرایش و استقبال مردم از سفر با اتوبوس کاهش یابد و آنها ترجیح می‌دهند به جای منتظر ماندن در صف‌ طولانی ایستگاه‌ها و جمعیت متراکم و بیش از حد داخل اتوبوس‌ها، روش‌های دیگری را برای تردد در شهر انتخاب کنند که موجب ترافیک شدید و قفل کردن خیابان‌ها شده است.
پرویز عباس‌نژاد مدیرعامل شرکت واحد اتوبوسرانی تبریز و حومه می‌گوید: در حال حاضر تعداد 337 اتوبوس شامل 220 اتوبوس در بخش خصوصی و 107 اتوبوس در بخش دولتی نسبت به جابجایی مسافر در تبریز اقدام می کنند.
به گفته وی، از عمر برخی اتوبوس‌های شهری بیش از 10 تا 12 سال سپری شده است که اتوبوس‌های جدید می‌توانند جایگزینی برای اتوبوس‌های فرسوده و قدیمی شوند.
یعقوب وحیدکیا، معاون حمل و نقل و ترافیک شهردار تبریز همچنین از تعداد 3 میلیون و 400 هزار سفر درون شهری روزانه در این شهر خبر داده و می‌گوید: بررسی آمارها نشان می‌دهد میزان 44.3 درصد این سفرها از طریق حمل و نقل عمومی انجام می‌شود.
در کنار مشکلات اتوبوس سواری در شهر تبریز، مسیر ناهموار بی.آر.تی که در فرسوده و استهلاک اتوبوس‌های بی.آر.تی تبریز نقش عمده‌ای دارند را هم در نظر بگیرید.
شهرداری تبریز طی بیش از یک دهه، هر سال چندین بار مسیر بی.آر.تی تبریز را لکه‌گیری یا بتن‌ریزی می‌کند که تنها برای چند ماه دوام می‌آورد.
ناتوانی چند ساله شهرداری در آسفالت و تامین یک مسیر استاندارد حداقلی برای اتوبوس‌های تندرو و یا حرکت لاک پشتی پروژه مترو مصداق‌هایی عینی در اجرای طرح‌هایی هستند که با هزینه‌های فراوان و البته با دشواری بسیار در تامین منابع و اعتبارات، برای درمان بیماری ترافیک تبریز اجرا می شوند اما خود به واسطه ضعف‌های اجرایی و کارکردی بر تب و درد این بیماری مزمن می‌افزایند.
به نظر می‌رسد پروژه اتوبوس‌های تندرو در شهرهایی مثل تهران، مشهد و اصفهان موفق‌تر بوده و با مشکلات کمتری مواجه هستند که اگر مسوولان شهرداری گوشه چشمی به تجارب و دلایل موفقیت آنها داشته باشند، قطعا در آینده با آزمون و خطای کمتری مواجه خواهند شد.
نکته مهم و قابل ذکر این است که این روزها باید به دلیل ترافیک تبریز، مردم را به استفاده از حمل و نقل عمومی تشویق کرد اما با این رویه شهرداری تبریز، به نظر می‌رسد که مردم دیگر رغبتی برای استفاده از وسایل حمل و نقل عمومی خصوصا اتوبوس های بی آرتی نداشته باشند.
باید فکری کرد...
در یکی از موارد پرتکرار این روزهای بی.آر.تی‌های تبریز، اتوبوسی خراب شده و شهروندان باید تمرین پرش از موانع انجام دهند.
سئوال اینجاست جوانان و توانمندان به کنار، پیرمرد و پیرزن‌ها چگونه از این موانع رد شوند؟
به راستی اگر پیرزن این فیلم مادر یکی از مدیران و اعضای شورای شهر تبریز بود، چه حسی از این فیلم می‌گرفتند؟ آیا خیلی راحت از کنار این فیلم می‌گذشتند؟
البته این فیلم تنها یکی از تصاویر شرمندگی بود هر روز چندین بار از اینگونه تصاویر با خراب شدن اتوبوس‌های بی آر تی تبریز در دید عموم قرار می‌گیرد در سکوت و بی‌تفاوتی مدیریت شهری و اعضای شورای شهر تبریز.