بزرگنمايي:

آذری آنلاین - همسر شهید مدافع حرم «وحید فرهنگی والا» با بیان این‌که نبرد در راه حق کار کوچکی نیست، گفت: شهدا با شجاعت و ایمان بالا از زندگی خود گذشته و جان خود را فدا کردند، امیدوارم جوانان آن‌ها را الگویی برای خود قرار داده و راهشان را ادامه دهند. 
به گزارش ایسنا، منطقه آذربایجان شرقی، «سمیه یل هیکل آبادی» در مراسم تشییع پیکرهای مطهر دو شهید گمنام دفاع مقدس و افتتاحیه راهیان نور، با بیان این‌که امیدوارم همواره در مسیر شهدای اسلام گام برداریم، اظهار کرد: آن‌هایی که رفتند کار حسینی کردند و آن‌هایی که مانده‌اند کار زینبی خواهند کرد، شاید نتوانیم شهید شویم، ولی اگر کار زینبی و فاطمی انجام دهیم بی شک اجر معنوی نیز شامل حال ما می‌شود. 
وی در خصوص اخلاق و سیره‌ی شهید فرهنگی والا، تشریح کرد: مدت زندگی مشترک ما به یک سال نرسیده بود ولی توفیق بزرگی بود که با چنین شخصیتی زندگی کردم و همواره موجب سربلندی‌ام است، قبل از ازدواج آقا وحید اکثر زمان خود را صرف انجام کارهای فرهنگی می‌کرد و بعد از ازدواج نیز همواره می‌گفت که اگر شما راضی نباشی این فعالیت‌ها را انجام نمی‌دهم ولی هیچ وقت سعی نکردم جلوی کارهایش را بگیرم‌؛ چرا که او همواره الگویی بهتر، از لحاظ اخلاقی ‌و معنوی بود.
همسر شهید مدافع حرم «وحید فرهنگی والا» افزود: آقا وحید در زندگی مشترک نیز دارای اخلاق بسیار خوبی بود و به قرائت نماز اول وقت همواره تاکید داشت و حتی قبل از جاری شدن عقدمان دو رکعت نماز با یکدیگر برای عاقبت به خیری خواندیم و عهد کردیم که هیچ موقع قرائت نماز اول وقت را فراموش نکنیم.
وی در پاسخ به سوال مبنی بر این‌که در حین اعزام آقا وحید به مناطق جنگی برای شما سخت نبود، اظهار کرد: آقا وحید همان جلسه‌ی اول خواستگاری موضوع را مطرح کرده بود و بنده نیز قبول کرده بودم، از همان ابتدای زندگی دلشوره داشتم و این دلشوره خوشی‌های زندگی را به نگرانی تبدیل می کرد، هیچ موقع از محل کارش اجباری برای اعزام نبود ولی چون کارش تعمیر صلاح و تانک بود، به همین دلیل آقا وحید نیز همواره تلاش می‌کرد تا اعزام شود.
همسر شهید مدافع حرم «وحید فرهنگی والا» بیان کرد: بعد از اعزام آقا وحید به مناطق جنگی، رفته رفته حس کردم که رفتنش به اختیار خودش بوده و برگشتنش با خواست خدا محقق می‌شود، هنوز هم باور نکرده ام که آقا وحید نیست و همواره دلم را با روضه‌ی حضرت زهرا (س) و زینب (س) آرام می‌کنم؛ چرا که حکمت خدا چنین بوده است. همواره به او افتخار می‌کنم چرا که شهادت کم‌تر سعادتی نیست و نصیب هر کسی نمی‌شود.
انتهای پیام