چاپ

پیام آذری- تلفن همراه نیز در این روستای رویایی از خط دهی مناسب برخوردار نیست و آسفالت مسیر این روستا که چندین خانواده شهید بمباران شیمیایی سردشت و دفاع مقدس را در خود جای داده، به یک مطالبه تبدیل شده است.
بخشدار مرکزی سردشت هم از بهسازی و آسفالت جاده روستایی دهستان آلان به عنوان یکی از مطالبه های اهالی این دیار یاد می کند و معتقد است که تحقق این مطالبه در توسعه این منطقه تاثیرگذار خواهد بود.
ناصر یوسفی اظهار داشت: از گردنه «هومل» در ابتدای شروع دهستان آلان به سمت روستای «بیتوش» به طول 9 کیلومتر و از روستای «دولکان» تا «اسلام آباد» به طول 6 کیلومتر یکی از نامناسب ترین راه های روستایی شهرستان به شمار می رود که نیازمند تخصیص بودجه برای بهسازی و آسفالت است.
وجود چشمه های دایمی «کانی چاوێ»، «کانی هەوڵانێ»، «کانی گەڵوو»، «کانی قایدمەیس»، «سنجەڵێ»، «سارداوان»، «کانی چنارێ»، «کانی کۆڵێتەی»، «برایما غای»، «گوێزینگەی»، «کانی ترشەکۆنی»، «کانی گەڵۆشکەی»، «بەری ئاوێ» و دهها چشمه دیگر، میرگاسه را در زمره روستاهای پرآب سردشت قرار داده است.
این روستا علاوه بر تامین آب آشامیدنی و کشاورزی اهالی میرگاسه، آب کشاورزی روستای «دولکان» در چهار کیلومتری خود را نیز تامین می کند و چشمه «گه لوو» که از ارتفاعات میرگاسه سرچشمه می گیرد، پس از عبور از تعدادی تپه و دره، بدون هیچ برداشتی، سرانجام به روستای «دولکان» می رسید و برای رشد محصولات کشاورزان به شیوه ای نوبتی بین اهالی تقسیم می شود.
میرگاسه در دامنه ارتفاعات «له ق له ق» قرار دارد و از آنجا می توان روستاهای پایین دستی شامل «بیتوش»، «مزناوی»، «مزره»، «گرماوان»، «تیت» و بسیاری مناطق دیگر را به خوبی تماشا کرد و چشم اندازی رویایی را به نظاره نشست.
برف تا پاسی از بهار ارتفاعات این روستا را پوشانده و آن را نسبت به روستاهای دیگر خُنک تر و سرسبزتر کرده است؛ میرگاسه با میانگین دمای 13.3 درجه سانتیگراد و میانگین بارشی 840 میلی متر طی سال در شرایط اقلیمی خیلی مرطوب قرار دارد.
جوی آبی که به منظور کشاورزی در این روستا جاری و ساری است، از بالادست و چشمه ای به نام «کانی چاوی» سرچشمه می گیرد و با دبی آب زیادی که دارد، مزارع و باغ های میرگاسه را در فصول مختلف کم آب سال سیراب می کند.
این آب به غیر از کشاورزی، در مسیر عبور خود به سمت میرگاسه سفلی، سبب ایجاد درختان کهنسال شده و داستان هایی در ارتباط با این درختان چنار به صورت شفاهی و سینه به سینه منتقل می شود که به همنشینی های نسل های مختلف در منطقه گرما بخشیده است.
شُر شُر آب «کانی چاو» در میرگاسه مرکزی که تنها سه خانواده در آن سکونت دارد، بیشترین خودنمایی را دارد و در تابستان که هوا گرم و جسم آدمی توانی در بدن ندارد با صدایی دلنشین روح را به پرواز در می آورد و خُنکای آن هم طراوتی به یادماندنی را در اذهان متبلور می سازد.
در هنگام عبور از این روستا درختان کهنسال توت سفید و گردو همچون چتری رهگذران را از تابش مستقیم آفتاب فصلی دور نگه می دارد؛ به شکلی که می خواهند رسم میهمان نوازی را به حد نهایت برسانند و میوه هایشان را به پای عابران بریزند.
مغازه ای کوچک و قدیمی که شاکله آن از چوب و سنگ و گاهگل است در پای درخت توت سفید قدیمی مامنی را برای اهالی و رهگذران در مسیر جاده روستا به «بیتوش و دولکان» درست کرده است و اهالی روستا در این مکان به بحث و تبادل نظر می پردازند.
در چنین روستایی که می توان با مساعدت های دولتی در قالب ایجاد اقامتگاه های بوم گردی، آموزش های گردشگری به اهالی یا پرداخت تسهیلات به فعالان صنایع دستی و سایر تولیدات محلی در کنار رونق بخشی به اقتصاد روستا و همچنین حفظ چهره روستایی آن، مانع از مهاجرت بی رویه به شهر شد، باید چاره ای اندیشیده شود.
مسیر دسترسی به این روستا از نوع خاکی و فاصله آن تا مرکز شهر سردشت 47 کیلومتر است؛ 26 خانوار با جمعیت 90 نفر به صورت دایمی در این روستا زندگی کرده و محصولاتی چون گندم، نخود، خیار و انگور را کشت می کنند.
این روستا در حوزه آموزشی جزء روستاهای قمر بوده و ساکنان آن به منظور دریافت خدمات آموزشی در مقطع متوسطه اول و دوم به روستاهای بیتوش، دولکان و اسلام آباد، در حوزه اداری به روستای اسلام آباد و سردشت، در حوزه بهداشتی به خانه بهداشت روستای دولکان و همچنین مرکز جامع سلامت اسلام آباد و شهر سردشت مراجعه می کنند.