چاپ

پیام آذری - تبریز- محقق دانشگاه تبریز با حمایت و همکاری یک شرکت دارویی، موفق شد با تولید نانو دارو از نانوکامپوزیت سبز و استفاده از آن در فرایند کاشت گیاه بادرنجبویه، میزان تولید ترکیبات دارویی این گیاه را با افزایش سنتز ترکیبات به شکل قابل توجهی افزایش دهد.
به گزارش ایرنا، زهرا رضایی روز چهارشنبه در جمع خبرنگاران با اشاره به ترکیب "رزمارینیک اسید" به عنوان یک ترکیب دارویی ارزشمند، گفت: منبع اصلی تولید این ترکیب دارویی ارزشمند که در بسیاری از محصولات آرایشی و بهداشتی مورد استفاده قرار می‌گیرد، گیاه "رزماری" است که رشد کمی از خود نشان می دهد و میزان کمی از این ماده را تولید می‌کند.
وی گیاه "بادرنجبویه" را یکی از منابع تأمین رزمارینیک اسید معرفی و یادآوری کرد: ما در این طرح با ارایه یک راهکار مبتنی بر فناوری نانو موفق شدیم سرعت تولید رزمارینیک اسید در گیاه بادرنجبویه را به نحو مطلوبی افزایش دهیم.
رضایی ادامه داد: در این طرح ما یک نانو کامپوزیت سنتز کرده‌ایم که می‌تواند با ورود به سلول‌های گیاه بادرنجبویه، این گیاه را برای تولید اسید رزمارینیک اسید بیشتر تحریک کند.
مجری این طرح فناورانه در تشریح مکانیسم عملکرد این نانو کامپوزیت، گفت: تولید اسید رزمارینیک یک واکنش دفاعی در گیاه بادرنجبویه است که در اثر قرارگیری در معرض عوامل بیرونی فیزیکی، شیمیایی و میکروبی به وقوع می‌پیوندد؛ نانو کامپوزیت سنتز شده در این طرح نیز نقش این عامل بیرونی را برای گیاه بازی کرده و با ورود به سلول‌های گیاه موجب بروز پاسخ دفاعی گیاه، فعال شدن آنزیم‌های کلیدی و تولید اسید رزمارینیک می‌شود.
این دانش آموخته دانشگاه تبریز اضافه کرد: در این طرح در ابتدا نانو کامپوزیت اکسید منیزیم تثبیت‌شده بر روی نانو پرلیت با استفاده از عصاره گیاه بادرنجبویه، نمک منیزیم کلرید شش آبه و نانو پرلیت سنتز و در ادامه غلظت‌های مختلفی از این نانو کامپوزیت در محیط کشت گیاه تزریق شد و اثرات آن بر میزان تولید رزمارینیک اسید مورد بررسی قرار گرفت.
به گفته رضایی استفاده از این روش جهت تولید رزمارینیک اسید به عنوان مواد اولیه بسیاری از محصولات آرایشی و بهداشتی می‌تواند این ماده را با قیمت بسیار پایین تر از نمونه وارداتی خارجی در اختیار صنایع مربوط قرار دهد.
این طرح در قالب پایان‌نامه کارشناسی ارشد زهرا رضایی، با راهنمایی دکتر سعید جعفری راد و با همکاری یکی از شرکت‌های فعال در حوزه نانو داروها اجرایی شد و تحت عنوان پایان‌نامه مورد نیاز صنعت به تأیید داوران ستاد ویژه توسعه فناوری نانو نیز رسیده است.
دانشگاه تبریز با بیش از 7 دهه قدمت و 24 هزار دانشجو، دومین مرکز دانشگاهی قدیمی ایران بعد از دانشگاه تهران است.
3093/518