چاپ

پیام آذری - رکابزن پیشین تیم ملی گفت: من به نتیجه گیری ایران در مسابقات جاده قهرمانی آسیا هم خوشبین نیستم و شاید این حرف خوشایند نباشد اما نباید قول الکی بدهیم.
قادر میزبانی در گفتگو با ایسنا درباره چگونگی جلوگیری از یک شکست دیگر در فاصله زمانی سه ماهه باقی مانده تا آغاز مسابقات دوچرخه سواری جاده قهرمانی آسیا بیان کرد: من اگر راهکاری به نظرم می رسید، ارائه می کردم . آن زمان که پیشنهاد سرمربی گری تیم جاده به من شد نظر کمیته فنی بر این بود که حتما باید در قهرمانی آسیا نتیجه بگیریم تا جبران بازی های آسیایی شود اما من به طور صریح گفتم کار من نیست که در این سه ، چهار ماه کاری کنم که مدال بگیریم و این از روال عادی خارج است مگر اینکه روال غیر عادی را برویم.
او ادامه داد: ضعفی که ما داریم و شکست هایی که می خوریم، برای سالهای اخیر نیست بلکه زخم کهنه ای است که الان سر باز کرده است. درقهرمانی پیست آسیا هم هر کسی غیر از پراش سرمربی بود بازهم همین نتایج به دست می آمد چون مهره های دست پراش کافی و مطلوب نیستند. این مشکل را ما در قهرمانی آسیا جاده هم خواهیم داشت و بعد از آن هم همچنان این مشکل وجود خواهد داشت مگر اینکه کار زیربنایی انجام دهیم. من در کمیته فنی هم گفتم که باید افراد 15-16 ساله را برای 5-6 سال بعد آماده کنیم. متاسفانه در این 10-12 سال اخیر فقط همین افرادی که بودند استفاده شدند و روی پشتوانه سازی و تامین آینده دوچرخه سواران کار نشد. آن نفراتی هم که در کوران مسابقات بودند آلوده شده بوند حالا برخی شانس آوردند و تستشان مثبت نشد و برخی شانس نیاوردند و تستشان مثبت اعلام شد.
میزبانی همچنین گفت: به نظرم باید مشکل زیربنایی دوچرخه سواری حل شود که این کار یک نفر نیست و باید کمیته ملی المپیک و وزارت ورزش دست به دست هم دهند. با بودجه، حمایت مالی عالی و استفاده از کارگروه دلسوز و کاردان کار کنند شاید 2-3سال دیگر جرقه امید در جوانان و امید بزنیم تا برای آینده رده بزرگسالان کاری انجام شود. من به این قهرمانی آسیا که 3 ماه دیگربرگزار می شود، خوشبین نیستم و البته این نظر من است.
رکابزن پیشین تیم ملی در پاسخ به این پرسش که در این سه ماهه حضور رکابزنان در مسابقات بین المللی هم نمی تواند کمکی کند، تصریح کرد: فکر نمی کنم. شاید این خوشایند نباشد و فدراسیون هم از من ناراحت شود اما اینکه قول الکی بدهیم دور از انصاف است. با یکی دو مسابقه چیزی نمی شود چون خالی از آن استعدادهایی هستیم که باید به حد کافی باشند تا جوی در تیم ملی حاکم شود که رکابزنان به فکر پیشرفت باشند. حالا شاید مربیانی که می گذارند، راهکای بلد باشند اما من قادر میزبانی با 27-28 سال سابقه راهکاری ندارم و احتمالا در این قهرمانی آسیا هم بدون نتیجه خواهیم بود. البته در همه رشته ها درصدی شانس هم هست. اگر طبق محاسبات پیش برویم که شانسی نداریم مگر اینکه اتفاق خاصی بیفتد و بتوانیم کسب عنوان داشته باشیم.
اودر پاسخ به پرسش دیگری مبنی براینکه اگر بلافاصله بعد از بازی های آسیایی کار شروع می شد تیم ملی از شرایط بهتری برخوردار نمی‌شد، تاکید کرد: من می گویم نه. چون اگر قرار بود کاری انجام شود، در بازی های آسیایی انجام می شد. مسیر بازی های آسیایی 2018 دقیقا باب میل ایرانی ها بود اما بهترین نفر ما هفتم شد.
میزبانی در پایان گفت: من از دوچرخه‌سواری کنار نکشیدم و با تمام وجود دوست دارم کار کنم چون به هر حال دوچرخه سواری در خون ما است اما باید شرایطی باشد که کار را پیش ببریم. اگر به من پیشنهادی شد و آن را قبول نکردم چون واقعیت دوچرخه سواری ایران را می دانستم و با این وضعیت شکست می خورم. برای اینکه موفق شویم و به سالهای پربار گذشته برگردیم باید کار زیربنایی و دسته جمعی انجام شود و تا 2-3 سال نباید صحبتی از مدال کنیم.
انتهای پیام