چاپ

پیام آذری -
اگر از مردم بپرسید که شادی چیست و به چه معنی هست، احتمالاً پاسخ‌های متعددی برای آن دارند. برخی شادی را ثروتمند بودن برخی سالم بودن و برخی دیگر عشق در زندگی، داشتن دوستان فراوان، یک شغل خوب یا دستیابی به هدفی معین معنی می کنند.
عده‌ای بر این باورند که تحقق آرزوهایشان باعث ایجاد شادی در زندگی آنها خواهد شد، اما این همیشه درست نیست. اغلب وقتی که آرزوی ما تحقق می یابد، حتی بدون لذت بردن و ارج نهادن به دستاوردهایمان دوباره در پی برآورده شدن آرزوی دیگر هستیم. شاید از یک وعده غذایی خوب، فیلم و نمایش لذت ببرید و ممکن است که یک مهمانی سرگرم‌ کننده داشته باشید اما آن صرفاً تفریح و خوشگذرانی است و لزوماً شادی نیست.
برای شاد بودن نیاز به صرف هزینه‌های زیادی نیست کافی است یک خاطره خوب را در ذهن تداعی کنیم تا احساس بهتری داشته باشیم. شادی و شادمانی تحت عوامل متعددی قرار می گیرد و صرف یک عامل به تنهایی در شادی موثر نیست؛ عوامل زیست شناسی، جامعه شناسی، روانشناسی همه با هم فرد را به احساس شادی می رساند. یکی از دلایلی که مردم جامعه ما را تا این حد افسرده و غمگین کرده مسائل و دغدغه های موجود در .زندگی آنهاست
شادمانی و خرسندی به فاکتورهایی در جامعه و خانواده بستگی دارد، از این‌رو متخصصان بر این باورند که شادمانی یک حالت ذاتی و خدادادی نیست، بلکه مهارتی است که افراد در طول زندگی باید آن را بیاموزند، البته بدیهی است که داشتن پول کافی برای تأمین نیازهای اساسی فرد را خوشحال کرده و یا حداقل با کاهش سطح استرس به رضایت بیشتر منجر می‌شود، اما این احساس در مدت‌ زمانی کوتاه کمرنگ‌تر از روز اول به‌نظر می‌رسد و به ‌مرور عادی می‌شود.
همواره کارشناسان بر نقش شادی در سلامت روان جامعه تأکید کرده‌اند، در حالی که اجتماع امروز ما چنان از شادمانی فاصله گرفته، که این حلقه مفقوده در خاطرات مردم بیشتر یافت می‌شود تا حقیقت زندگی آن‌ها. حال چگونه می توان دوباره شاد زیستن را به تجربه نشست و نسخه تجویزی برای شاد کردن جامعه چیست؟
لازم است برنامه‌های تفریحی، ایجاد امکانات فرهنگی، تاسیس کتاب‌خانه، کتاب‌فروشی، تقویت ناشران و تولید کنندگان کالاهای فرهنگی افزایش یابد، جامعه‌ای که در آن ساختارهای فرهنگی تقویت شود، آن جامعه مصونیت بیشتری در برابر فساد و مصادیق آن در قالب تفریح خواهد یافت.
جامعه که آکنده از نمایشگاه‌های هنری، موزه‌ها، کتابخانه‌ها، کتاب‌هایی در دسترس و ارزان قیمت باشد، بی‌شک کمتر به سوی فساد خواهد رفت. تورم و مشکلات روزمره زندگی، شاغل بودن مادران عدم فرصت‌های کافی برای نشاط و شادمانی می تواند به افسردگی خانواده‌ها کمک کند
همچنین، کاهش اعتماد اجتماعی، گسترش ناامیدی نسبت به آینده و رنگ باختن هویت ملی و فرهنگی نیز از دیگر آسیب‌های در کمین جامعه به شمار می رود. چرا که بسیاری از جامعه شناسان بر این باورند که شادی جمعی علاوه بر تقویت همبستگی اجتماعی موجب تقویت پیوند مردم و حاکمیت و همچنین روحیه ملی گرایی شده . این در حالی است که نسبت به شادی جمعی در جامعه امروزی ما غفلت شده است تا آنجا که رسانه ها، فیلم ها
و سریال ها نیز با برجسته سازی مشکلات و نمایش تصاویر خشن بر میزان غم و اندوه مردم دامن می زنند.
سازمان ملل متحد از سال 2000 میلادی به بعد در مولفه‌های خود تعیین سطح توسعه یافتگی کشورها، متغیرهای نشاط، خشنودی و رضایتمندی افراد جامعه را جای داد. در این صورت اگر مردم احساس شادی و رضایت از زندگی نداشته باشند، آن جامعه به سمت توسعه یافتگی حرکت نخواهد کرد.
همچنین سازمان ملل در گزارش سالیانه خود درباره شادترین کشورهای جهان، فنلاند را شادترین و بروندی در مرکز آفریقا را غمگین‌ترین کشورها اعلام کرد. ایران در این رتبه‌بندی از میان 156 کشور، در جایگاه 106 قرار دارد.
هافینگتن‌پست به نقل از سفیر فنلاند نوشته که مهم‌ترین معیارهای یک جامعه شاد، "دموکراسی، برابری، آموزش
خوب، کیفیت بالای رسیدگی به کودکان و اهمیت دادن افراد جامعه به یکدیگر است.