چاپ

پیام آذری - سفرنامه امید / قسمت اول
یادداشت های یک هم استانی از سفر رییس جمهور به آذربایجان غربی
آقا بشیر راننده تاکسی می گفت: « کیست که امروز نگران اوضاع کشور و وضعیت اقتصادی مردم و جامعه نباشد؟ هر کسی هر جا که هست هر کاری می تواند یا از دستش بر می آید، انجام می دهد تا خسارات تصمیم های غلط کمتر شود حتی در حد انتقال چهره به چهره مشکلات به رئیس جمهور در ورزشگاه خوی!»
سعید دانشجوی سال آخر پرستاری که داشت هم با من حرف می زد هم حواسش پی خبر دیدار روحانی و برهم صالح رئیس جمهور عراق در رادیو بود می گفت:« خلق این همه مشکل و نارضایتی کار دولت روحانی نیست. بچه که نیستیم! اینکه بعضیا خیال می کنند اگر روحانی نبود و مثلا فلانی رئیس جمهور بود هر روز صبح دولت یک شانه تخم مرغ می گذاشت جلوی در خانه مان و شب، یارانه سه برابری را می آورد و می داد و ما را می بوسید و شب بخیر می گفت هم خیالبافی است!»
آرش دوست سعید هم که کنار دست آقا بشیر نشسته بود رو کرد به منو گفت:« ببین داداش! صاف و پوست کنده بهت بگم که ما چریکهای پشت مانیتوریم. ما که هشتگ می زنیم روحانی تنها نیست، اما در بزنگاههای مختلف مثل همان ماجرای سکه و دلار چکار کردیم؟! ما که دل زده از تکرار روزهای ناخوش احوال بودیم، هنوز دل به رئیس دولتی بستیم که قشنگ معلومه قصد اصلاح دارد اما تنها مانده است! دوستش داریم اما حاضر نیستیم بهایی برای علاقه و برای شوق تغییر که داریم بپردازیم!»
داستان از آنجا شروع شد که آقا بشیر از این خبر داد که رئیس جمهور دوشنبه به خوی و ارومیه سفر می کند. ما هم که در تاکسی برای رسیدن به مقصد عجله داشتیم پریدیم وسط یک بحث سیاسی،اجتماعی در دل یک تاکسی فرسوده!
رئیس جمهور قرار است در جمع مردم خوی سخنرانی کند. از چالش ها بگوید. از امید به آینده. از اینکه خبرهای خوبی برای آذربایجان غربی دارد. برای مردمی که قصه دارائی هایشان در کوچه پس کوچه های این سرزمین جار زده می شود اما... اما نشده، نتوانسته، نخواسته اند، نمی شد و هزاران اما و اگر دیگر که باعث شده تا عقب بماند.
امروز که برهم صالح رئیس جمهور عراق داشت با آب و تاب از آرزوی قطار بصره به شلمچه حرف می زد من در دلم خوشحال از این بودم که قطار به شهرم رسیده و آرزویی 17 ساله که در دولت تدبیر و امید برآورده شده است.
#ادامه_دارد ...
@Shahryari_ir