بزرگنمايي:

پیام آذری - تبریز - روزنامه صائب تبریز در شماره اخیر خود طی مقاله ای با عنوان « مشکلات نانوایی های سنتی و اقدام های بر زمین مانده! » به وضعیت نانوایی های سنتی و تغییر نیافتن کیفیت نان های عرضه شده در آن ها با وجود افزایش قیمت نان پرداخته است.
به گزارش این روزنامه، افزایش 10 درصدی قیمت نان در تبریز اگرچه انتظارات نانوایان برای پوشش هزینه های روبه افزایش آنان را نمی دهد ولی چند سئوال اساسی را برای افکار عمومی و شهروندان ایجاد کرده است.
نخست اینکه آیا افزایش قیمت ها همزمان با ارتقای کیفیت نان نیز همراه خواهد بود یا خیر، متاسفانه بارها و بارها افزایش قیمت ها بشرط ارتقای کیفی این خوراکی اساسی سفره های مردم داده شده است ولی متاسفانه عملی نگردیده است.
دفعات پیش که افزایش قیمت ها صورت گرفت ، در دولت نهم و دهم قول ارتقای کیفی نان های سنتی داده شد ولی با افزایش قیمت ها به چندین برابر ، هیچ تغییر کیفی در نان های عرضه شده مشاهده نشد.
انتظار بدیهی از متولیان بخش نان و آرد در وضعیت کنونی این است که با همکاری و همیاری بخش های بهداشتی تابع دانشگاه علوم پزشکی نسبت به ارتقای کیفی آرد های توزیعی و نیز افزایش ریز مغذی ها نظیر عناصر آهن و دیگر کمبود ها در نان های عرضه شده اقدام گردد.
متاسفانه کیفیت نان های عرضه شده در نانوایی های سنتی در مواردی بسیار نازل و در درجه پائین کیفی قرار دارند.
علاوه براین بدلیل افزایش هزینه های جنبی اداره واحدهای نانوایی بناچار آنان نیز در موارد زیادی اقدام به کاهش وزن چانه خمیر کرده اند.
این در حالی است که مصوبه دولت در مورد قیمت نان به این صورت بود که افزایش هزینه های اداره نانوایی ها از طریق کاهش نرخ خدمات به آنان شامل آب ، برق ، گاز ، آرد و نیز از محل مواردی شامل کاهش مبالغ عوارض شهرداری ها و مالیات انجام گیرد!
اگر چنین تخفیفاتی داده شود ، نانوایان دیگر عذری در ارتقای کیفیت نان و یا دلیل تراشی برای کاهش وزن خمیر نان نخواهند داشت.
با کمال تاسف از چندین سال پیش به دلیل تعداد کم نانوایی ها و در نتیجه افزایش تقاضا برای ایجاد نانوایی های جدید در شهرهای بزرگ واحدهای نانوایی جدیدی با عنوان آزاد پز با نرخ آرد تحویلی گرانتر از قیمت آرد نانواهای قبلی اقدام گردید.
این اقدام اگرچه بار مسئولیت متولیان مربوطه مبنی بر کمبود نانواها در شهرها را برطرف نمود ولی در نهایت جامعه را از داشتن سیستمی که بتواند نان با کیفیت و استاندارد ، بهداشتی، سالم، دارای ریزمغذی های ضروری برای افراد در سنین مختلف را تامین کند محروم کرد.
اگر وزارت صنعت و دیگر سازمان های ذی ربط در امر تهیه آرد و نان بفکر ایجاد مراکز پخت و عرضه نان به شیوه صنعتی سراسری در شهرهای بزرگ کشور می بودند اکنون بسیاری از مسائل مربوطه به بهداشت حمل آرد، افزوده شدن برخی مواد خطرناک نظیر جوش شیرین و جوهر قند در واحدهای نانوایی به خمیر نان مشاهده نمی شد.
این در حالی است که در شیوه صنعتی تهیه و عرضه نان، نظارت بر بهداشت و پخت و کیفیت نان بصورتی متمرکز و سازمان یافته انجام می شود و دیگر نیازی به داشتن یک لشگر بازرس و ناظر بهداشتی برای سرکشی به واحدهای قارچ گونه در محلات و کوچه پس کوچه های فرعی شهرها نخواهد بود.
اینکه عده ای بحث گرایش کلی جامعه به نان های سنتی را مطرح می کنند فقط از روی فرار از قبول مسئولیت و ترس از انجام کار است و لاغیر! این ضرب المثل معروف را باید با آب طلا نوشت و به عنوان هدیه به دوایر مربوطه فرستاد که املای نانوشته غلط ندارد. وقتی نمی توانید و یا قادر نیستید تا بخش خصوصی صدیق و پاک دست را انتخاب و با مشوق هایی برای سرمایه گذاری در ایجاد واحدهای تولید و عرضه انواع نان صنعتی به شیوه ای که در کشور همسایه ترکیه معمول و مرسوم است انجام دهید، دیگر بهانه و عذر تراشی مبنی بر اینکه مقبولیت و گرایش جامعه به نان های سنتی است فقط یک اظهار نظر بی پایه محسوب می شود.
می توان در یک دوره زمانی حتی محدود با یاری رسانه ملی و دیگر رسانه ها جامعه را نسبت به مزایای نان های صنعتی و مشکلات بهداشتی در نان های سنتی آگاه کرد و اکثریت جامعه را با پخت و عرضه نان صنعتی همراه کرد.
این یک وظیفه مهم و رسالتی تاریخی بر دوش متولیان این بخش است تا همراه با افزایش جمعیت در کشور نسبت به تجمیع مراکز پخت و عرضه نان اقدام کنند و ناهماهنگی های مربوط به کیفیت متفاوت نان ها ، کاهش وزن نان و موارد بسیاری از این قبیل برای همیشه از بین برود.
نمی توان فقط با این استدلال دهها سال جامعه را از داشتن موهبتی چون دسترسی به نان سالم و مغذی و در دسترس ، بهداشتی محروم کرد که «مردم نان سنتی دوست دارند»!
به اذعان رئیس اتحادیه نانوایان تبریز در گفتگو با رسانه ها افزایش ده درصدی قیمت انواع نان کفاف حتی بخش کوچکی از هزینه های مربوطه در واحدهای کوچک نانوایی را نمی دهد، آیا در چنین شرایطی بر ما واجب نیست تا راههایی میان بر و ساده برای حل این مشکل پیدا کنیم تا هم نانوایان و هم جامعه برای همیشه از این وضعیت بغرنج و مشکل خلاص شوند؟
بهترین راه حل ممکن در این رابطه تجمیع نانوایی های کوچک در یک واحد صنعتی تولید نان به صورت استاندارد به شیوه صنعتی و نظارت مستقیم بخش های بهداشتی می باشد.
8023/518