بزرگنمايي:

پیام آذری - تبریز - پایگاه خبری تبریز بیدار در یادداشتی به قلم هوشنگ امیر با عنوان «چشم و هم چشمی برای زیبا شدن» به افزایش پدیده جراحی های زیبایی در جامعه پرداخته است.
به نوشته این پایگاه خبری، امروزه وقتی در شهر و کوچه و خیابان قدم می زنیم یک موضوع در کنار مسائل دیگر جامعه خودنمایی می کند و آن جراحی های پلاستیک و زیبایی است.
سابقه جراحی زیبایی در متون پزشکی به قبل از میلاد مسیح برمی گردد و در ایران از سال 1334به طور رسم انجام گرفت،البته هدف از جراحی های زیبایی در ابتدا جنبه پزشکی درمانی و اصلاحی بود.
اما با گذر زمان این رشته پزشکی در کشورمان از مسیر واقعی خود خارج شد و جراحی های پلاستیک در خارج از ایران به ندرت اتفاق می افتد،موضوعی که در بین نسل جوان ما به شدت مورد توجه قرار گرفته و بیشتر در بین دختران و زنان جامعه رایج شده است.
علت آن در همان نگاه اول به سمت چشم و هم چشمی های رایج می رود و اینکه هدف زیباتر شدن فرد در منظر دیگران است.
اما در واقع این موضوع خود یک آسیب اجتماعی و معضل فرهنگی است،این معضل جایی بیشتر نمود پیدا می کند که عده ای از این افراد برای انجام عمل زیبایی متحمل قرض های سنگین شده و یا با خانواده دچار مشکل می شوند و یا درمواردی با شکست عمل چهره، فرد آسیب جدی می بیند.
از منظر روانشناسی این افراد دارای اختلالات روانی نظیر خودشیفتگی، وسواسی، وابستگی شخصیتی و نمایشی، ضداجتماعی و... هستند.
شاید بتوان گفت تمامی این اختلالات به موضوع بسیار ساده ای در دوران کودکی برمی گردد موضوعی که تمامی مراحل زندگی فرد را تحت الشعاع قرار می دهد، «عدم اعتماد به نفس» که بیشترین سهم را در این ناهنجاری دارد.
یکی دیگر از چالش های تمایل به این جراحی ها،شیوع خودکشی مخصوصا در بین جوانان است.جوانی که تصور می کند با این جراحی مطلوب تر شده و بیشتر مورد توجه قرار می گیرد حالا بخاطر عدم توانایی در تأمین هزینه مورد نظر و تحت نظریه فشار مرتن،تصور می کند راهی جز خلاصی از این ظاهر نامطلوب برایش باقی نمانده است.
مورد بعدی بحث طلاق هایی است که براثر جراحی های ناموفق در جامعه رواج یافته است.البته این مفهوم ناموفق بودن از دو منظر قابل بحث است، یا واقعا جراحی موفقیت آمیز نبوده یا نتیجه،مورد پسند یکی از زوجین واقع نشده و این سببی برای راهی شدنشان به دادگاه های خانواده شده است.
مخلص کلام:
در صورت آگاهی بخشی به افراد و داشتن ابزاری که موجب اعتلای شخصیت شان می شود و همچنین وجود تربیت صحیح فردی-اجتماعی، فرد درمی یابد که آنچه اولویت وجودی یک شخص را تعریف می کند شخصیت اوست نه فیزیک اش، بنابراین به جراحی های زیبایی فقط به عنوان بحثی جهت درمان و در مواقع اضطراری خواهد اندیشید.
6132/518