بزرگنمايي:

پیام آذری - رکابزن پیشین تیم ملی گفت: در صورت هدایت تیم ملی دوچرخه سواری جاده کار مشکل و سختی خواهم داشت اما اصلا از گود کنار نمی‌کشم به شرطی که برنامه‌هایم اجرا شود نه این‌که من هم در نهایت به جرگه ناکام‌ها بپیوندم.
به گزارش ایسنا، تیم ملی دوچرخه سواری ایران در بازی‌های آسیایی 2018 شکست خورد و وعده رییس این فدراسیون مبنی بر کسب 5 مدال محقق نشد تا کاروان دوچرخه سواری ایران با دست خالی از جاکارتا برگردد. پس از این شکست، فدراسیون تصمیم گرفت کادرفنی تیم های ملی را تغییر دهد، به طوری که هدایت تیم ملی پیست را به محمود پراش رکابزن پیشین تیم ملی داد و قادر میزبانی رکابزن باسابقه ایران را نیز برای تیم ملی جاده در نظر گرفت.
میزبانی در گفتگو با ایسنا، درپاسخ به این سوال که با قبول این مسئولیت، کار سختی برای برگرداندن دوچرخه سواری جاده به روزهای خوب خود خواهد داشت، بیان کرد: از لحاظ تجربه و نوع کارایی فکر نمی‌کنم کم و کسری داشته باشم. البته این دلیل نمی‌شود یک ورزشکار خوب حتما یک مربی خوب هم باشد اما امیدوارم من موفق شوم. هر چند من سمت سرمربی‌گری تیم ملی را نداشته‌ام اما از سال 2007 که از باشگاه‌های خارجی آمدم و در ایران فعالیت کردم، هم در پتروشیمی و هم در شهرداری تبریز در کنار بحث ورزشی خودم، چیدمان تیم برای مسابقات و نوع تمرینات دست خودم بود و از لحاظ تیمی چندین سال اول بودیم. بنابراین آن‌چنان مبتدی نیستم. اگر با فدراسیون به توافق برسم، تیم ملی تجربه اول من خواهد بود.
او ادامه داد: دوچرخه سواری درایران غریبه است و به دلایل متعدد در بورس نیست. این باعث کم بودن بودجه فدراسیون شده و در میزان رغبت شرکت‌ها و کارخانه‌ها برای تیم‌داری در دوچرخه سواری هم تاثیر گذار بوده است. اگر بخواهیم به جایگاه ایده‌آل برگردیم ابتدا باید از فدراسیون شروع کنیم به گونه‌ای که حرکت خوبی داشته باشد تا بتوانیم بخش‌های خصوصی را جذب کنیم. من یکی از اعضای خانواده دوچرخه سواری هستم و حالا برحسب سن، سابقه و مدال شاید مسئولیتم بیشتر از بقیه است تا دوچرخه سواری را از وضعیتی که الان حاکم است، نجات بدهیم اما در وهله اول نیاز به حمایت مالی داریم.
* دوچرخه سواری در سالهای اخیر واقعا تهی از پشتوانه شده است
میزبانی با اشاره به نیاز دوچرخه سواری به حمایت مالی بیشتر تاکید کرد: با این وضعیت ارز، اعزام به مسابقات خارجی سخت است و الان یک اعزام ساده به یک تور حداقل 10هزار دلار هزینه نیاز دارد و این در حالی است که برای این‌که یک تیم معمولی را آماده کنیم، حداقل باید 10 رقابت خارجی را در سال شرکت کنیم. هم‌چنین نیاز داریم 3-4 تیم زیر 23سال در بخش مردان و زنان داشته باشیم چون الان در مقطعی هستیم که بدون پشتوانه‌ایم و دوچرخه سواری در سال‌های اخیر واقعا تهی از پشتوانه شده است. از این روی باید سرمایه گذاری و برنامه ریزی عالی و منسجنم داشته باشیم که این هم هزینه قابل توجهی نیاز دارد.
* از گود کنار نمی‌کشم اما به شرطی که برنامه‌هایم اجرا شود
رکابزن المپیکی ایران در پاسخ به این پرسش که چرا با وجود این مشکلات هنوز هم می‌خواهد به سرمربی‌گری فکر کند، گفت: مربی‌گری کار مشکل و سختی است اما اصلا از گود کنار نمی‌کشم به شرطی که برنامه‌هایم اجرا شود نه این‌که من هم در نهایت به جرگه ناکام‌ها بپیوندم. شرایط دشواری در پیش داریم و نیاز به یک گروه خوب، آگاه، دلسوز و با پشتکار هست و درکنارش حمایت مالی هم باید باشد تا بتوانیم حرکتی انجام دهیم. البته الان موقعیت دوچرخه سواری ما به گونه‌ای است که باید چند سال بعد منتظر نتیجه باشیم و این را هم به فدراسیون گفته‌ام که بعد از چهار سال از من نتیجه بخواهند و الان شرایط طوری نیست که بعد از 6 ماه نتیجه بیاورم.
* باید تضمینی باشد که برنامه‌هایم اجرا می شوند
میزبانی در پاسخ به این پرسش که آیا با فدراسیون در این مورد که چقدر می‌توانند برنامه‌هایش را از لحاظ مالی حمایت کنند، صحبت داشته است یا خیر، تصریح کرد: فقط صحبت‌های ابتدایی شده است. درست است بحث مالی خیلی به سرمربی و مربی مربوط نیست اما باید تضمینی باشد مبنی بر این‌که برنامه‌هایی که می‌خواهم، اجرا خواهند شد یا نه. این‌که فقط اسم من باشد اما برنامه‌هایم اجرا نشود، خوب نیست. هفته جاری احتمالا دیداری با رییس فدراسیون داشته باشم و باید ببینم چقدر می‌توانند برنامه‌های من را تامین کنند و اصلا برنامه‌هایم اجرایی هست یا نه.
*هنوز گروهم را نچیدم چون خودم تصمیم نهایی را نگرفته‌ام
او در پاسخ به پرسش دیگری مبنی بر این‌که در صورت همکاری با فدراسیون، گروهی که قرار است با آنها کار کند مشخص شده‌اند یا نه، گفت: نفراتی در ذهنم هستند اما این‌که بخواهم چیدمان داشته باشم، نه این طور نبوده چراکه هنوز خودم تصمیم نهایی نگرفتم. به هر حال کسانی که برای کار کردن می‌آیند باید شیفته این کار باشند چون این کار آن‌چنان از لحاظ مالی نمی‌تواند فرد را تامین کند. علاوه بر آن باید اطلاعاتش نیز به روز باشد.
* عامل اول اینکه دوچرخه سواری به این وضع دچار شده که در بازی‌های آسیایی صفر بر می‌گردد، دوپینگ است
ملی پوش سابق دوچرخه سواری جاده ایران در مورد برنامه خود برای جلوگیری از دوپینگ رکابزنان در تیم ملی گفت: بزرگترین مشکل من دوپینگ است. من خودم سال‌ها علیه دوپینگ مصاحبه کردم. فکر می‌کنم 50درصد علت این‌که دوچرخه سواری به این حال و روز افتاده به دوپینگ برمی‌گردد. متاسفانه برخی دوچرخه سواران مطرح ما در ادوار مختلف به این کار دامن زدند و فدراسیون هم چشم پوشی‌هایی داشته است. به نظرم عامل اول این‌که دوچرخه سواری به این وضع دچار شده که در بازی‌های آسیایی صفر برمی‌گردد، دوپینگ است و در کنار آن نبود امکانات و اجرایی نشدن برنامه‌ها نقش داشته است.
او ادامه داد: اگر بخواهم در این حیطه قدم بگذارم یکی از بزرگ‌ترین دغدغه‌هایم دوپینگ است و این‌که چگونه رفتار کنم تا نگذارم یک نفر در ایران سمت دوپینگ برود. برای همین است که می‌گویم حالا حالاها نباید از من نتیجه بخواهند چون باید ابتدا زمینه پاکسازی را فراهم کنیم و این فرهنگی که رایج شده را بخواهیم از بین ببریم زمان می‌برد. ما باید بر روی دوچرخه سوارهای جوان کار کنیم و به آنها آگاهی و اعتماد به نفس بدهیم و به آن‌ها بگوییم این ما هستیم که کار می‌کنیم نه مواد شیمیایی و مواد نیروزا.
* دودستگی در تیم ملی بین دو گروه پاک و دوپینگی بود
میزبانی در مورد جلوگیری از دو دستگی‌هایی که سال‌های پیش در تیم ملی شاهدش بودیم و از بین بردن حاشیه‌ها نیز گفت: به هر حال در ورزش حرفه‌ای اختلاف نظر هست اما مهم هدایت کننده و رهبر تیم است که به چه صورت تیم را هدایت و هدف را مشخص می‌کند. دو دستگی‌هایی هم که در گذشته در تیم ملی وجود داشت، برسر دوپینگ کردن و نکردن بود. درواقع اختلاف نظر بین دو گروه پاک و دوپینگی بود. امیدوارم با یک هدایت خوب جلوی این کار را بگیریم اگر چه ورزش در دنیا هم آمیخته با دوپینگ هست اما باید به سمتی حرکت کنیم تا ورزشکار 16 ساله که هنور الفبای ورزش کردن را نمی‌داند، نخواهد به سمت دارو و دوپینگ برود.
انتهای پیام