بزرگنمايي:

پیام آذری -
یک کارگردان تئاتر گفت: تئاتر تبریز به سمت آکادمیک و تخصصی شدن می‌رود و اگر اقتصاد آن پابه‌پای کیفیت پیشرفت کند، آینده‌ی این هنر در شهر را روشن می‌بینم.
به گزارش ایسنا، منطقه‌ی آذربایجان شرقی، علی پوریان در نشست خبری نمایش «مهمان ناخوانده» بیان کرد: قبلا از نمایشنامه‌های «اریک امانوئل اشمیت» در کار «مهمانسرای دو دنیا» استفاده کرده بودم و احتمالا این آخرین کاری نخواهد بود که از آثارش استفاده می‌کنم.
وی با اشاره به چند وجهی بودن شخصیت اشمیت افزود: او داستان‌نویس، نمایشنامه‌نویس و فیلسوف است که در مورد عرفان شرقی مطالعه‌های عمیقی داشته و نمایشنامه‌نویسی‌اش برایم بسیار جذاب است. 
وی ادامه داد: اریک امانوئل اشمیت دکترای فلسفه دارد و به همین خاطر در همه‌ی کارهایش به مباحث فلسفی می‌پردازد و این مسئله باعث علاقه‌ی من به آثارش شده است. 
پوریان اظهار کرد: «مهمان ناخوانده» هم نمایشنامه‌ای فلسفی است و وجود کاراکتری به نام «فروید» چالش‌های فلسفی آن را جذاب‌تر کرده است.
وی‌ با بیان اینکه مفاهیم این نمایشنامه جهان‌شمول است و در هر زمان و مکانی امکان طرح چنین مسائلی‌ وجود دارد، گفت: ‎تخصص اشمیت در مطرح کردن دغدغه‌های کلان بشر در زمان‌های تاریخی خاصی است و این نمایشنامه در برهه‌ی جنگ جهانی دوم و اشغال اتریش توسط نازی‌ها اتفاق می‌افتد.
این کارگردان تئاتر ادامه داد: برای یک کارگردان صرف برقراری ارتباط با متن، آن را به اجرای نمایش وا نمی‌دارد و قبل از شروع کار، باید توانایی‌های سخت‌افزاری و نرم‌افزاری خود را در نظر گیرد. 
وی با ذکر این نکته که بعد از انتخاب متن بازیگرها را برای کاراکترهای نمایش در نظر گرفته است، افزود: خوشبختانه همه‌ی کسانی را که در نظر داشتم، قبول به ایفای نقش کردند و تمرین نمایش دو ماه و نیم به طول انجامید؛ به خاطر دیالوگ‌محور بودن نمایش، کار با سختی‌هایی رو به رو بود که با همکاری‌ بازیگران پشت‌سر گذاشته شد. 
پوریان گفت: کارگردان در زمینه‌ی انتخاب بازیگر، همیشه با یک سری مشکلات دست‌وپنجه نرم می‌کند. مثلا در تئاتر تبریز با کمبود بازیگر زن در رنج سنی خاص 35تا 45 مواجه هستیم.
وی ادامه داد: معمولا در انتخاب بازیگر به تناسب نقش با فرد مورد نظر و قدرت بازی هنرمند را در نظر می‌گیرم و همچنین فاکتور اخلاق در یک بازیگر در پایداری تعامل متقابل در کار نقش به سزایی دارد.
وی با اشاره به نقش آموزشگاه‌های تئاتر در تبریز اظهار کرد: هنرمندان تازه‌وارد ثابت کرده‌اند که نماینده‌ی خوبی برای پیشکسوتان این عرصه هستند و زمینه برای فعالیت آن‌ها باید تسهیل شود. 
کارگردان نمایش «مهمان ناخوانده» بیان کرد: تئاتر تبریز نسبت به 10 سال گذشته از لحاظ کمی و کیفی پیشرفت‌های بسیاری کرده اما با این حال اقتصاد تئاتر تبریز نمی‌چرخد و این مسئله باعث شده هنرمندان به کارهای دیگری برای گذران زندگی خود روی بیاورند و کسانی که تنها به کار تئاتر می‌پردازند زندگی مالی مساعدی ندارند.
وی ادامه داد: باید در انتخاب متن و موضوع، تبلیغات و مکان اجرا، به هنرمند آزادی عمل داده شود تا بتواند در دراز مدت مخاطبان پایداری برای خود جذب کند. 
‎‎وی با اشاره به اهمیت مخاطبان در رونق یافتن هنر تئاتر گفت: اگر کلیت تئاتر را به یک مثلث تشبیه کنیم یک راس آن اجراکنندگان و راس دیگر آن مفاهیم و موضوعات در قالب نمایشنامه و در راس دیگر آن حتما مخاطبان تئاتر قرار دارند.
پوریان افزود: ما برای شهری کار هنری می‌کنیم که متولیان فرهنگ و هنری دارد که برای پیشبرد آثار هنری، بودجه‌ی دولتی در اختیار آنها گذاشته می‌شود اما در عمل هیچ حمایت مالی‌ از طرف این دستگاه‌ها انجام نمی‌پذیرد.
وی در خصوص انتخاب موضوعات نمایش‌ها گفت: در شهر باید هر نوع تئاتری وجود داشته باشد تا مخاطب بنا به سلیقه‌ی خود، آن اثر را برای تماشا انتخاب کند و هنرمند باید آزاد باشد تا اثری که بیشترین ارتباط را با آن برقرار می‌کند، به روی صحنه ببرد. 
وی ادامه داد: از ارائه‌ی آثار سرگرم‌کننده نباید اجتناب شود چون در جامعه سلایق مختلفی وجود دارد و باید به آنها احترام گذاشته شود. به علت نظارت‌های بیش از حد دولتی در تبریز،‌ آثار جریان‌ساز کمتر تولید می‌شود. 
این بازیگر و کارگردان تئاتر افزود: تئاتری که اندیشه‌ی تماشاگر را مورد هدف قرار می‌دهد مخاطب خاص خود را دارد اگر چه معتقدم فلسفی‌ترین نمایش‌ها هم عنصر سرگرمی را با خود دارد ولی هدف اصلی این نمایش‌ها صرفا سرگرمی مخاطب نیست؛ «مهمان ناخوانده» بحث جدال همیشگی خیر و شر را بیان می‌کند که عقیده دارم جامعه‌ی کنونی ما با آن درگیر است.
وی با ذکر این نکته که فرم و محتوا با یکدیگر بیگانه نیستند گفت: گاه فرم می‌تواند تولید معنا کند و گاه برعکس آن اتفاق می‌افتد. در این نمایشنامه با تکیه بر متن نمایشنامه‌ی اشمیت، اندکی در فرم نمایش و مخصوصا در صحنه‌پردازی دست بردم و از زاویه‌ی دید خود و متناسب با فرهنگ جامعه‌ای و زمانی که در آن اجرا خواهد شد تغییراتی در آن ایجاد کردم.
وی در پاسخ به سوال «موضوعات کمتر پرداخته شده در تئاتر تبریز که نیاز است بیشتر به آن پرداخت شود کدام است؟» بیان کرد: آثار و حتی جشنواره‌های موضوع‌محور را برای تئاتر جامعه مفید نمی‌بینم. هنرمند باید آزاد گذاشته شود تا از دنیای اطراف خود تأثیر پذیرد و بتواند با نمایش خود روی جامعه تأثیر گذارد. 
انتهای پیام