بزرگنمايي:

پیام آذری - تراکتورسازی در حالی لیگ هجدهم را در رده پنجم به پایان رساند که این تیم تا هفته بیست و چهارم یکی از مدعیان اصلی قهرمانی بود اما عوامل مختلفی باعث شد تا دست این تیم حتی از سهمیه آسیا هم کوتاه بماند.
به گزارش ایسنا، لیگ هجدهم با وضعیت مطلوبی برای تراکتورسازی به پایان نرسید. سرخ‌های تبریزی از جمله تیم‌های مدعی بودند که در طول فصل 98-97 چند مربی عوض کردند و 3 مربی هدایت این تیم را در طول یک فصل بر عهده داشتند.
تراکتورسازی لیگ هجدهم با به خدمت گرفتن 3 کاپیتان تیم ملی، این امید را در دل هوادارانش انداخت که پس از سال‌ها این تیم می‌تواند قهرمان ایران شود و بر بام بالاترین سطح فوتبال ایران بنشیند. به خدمت گرفتن جان توشاک ، سرمربی پیشین لیورپول خبر از قهرمانی تراکتورسازان می‌داد اما اوضاع آن طور که می‌بایست پیش نرفت.
تغییر مالکیت و واگذاری تیم به بخش خصوصی، خرید ستاره‌های تیم ملی فوتبال ایران، جذب بازیکنان باکیفیت خارجی و استفاده از مربی‌های کارنامه‌دار تنها عایدش برای تراکتورسازی صعود 5 رده‌ای این تیم نسبت به لیگ هفدهم بود و تراکتورسازی رتبه دهمی را به رده پنجم رساند اما نه جام قهرمانی لیگ و حذفی و نه سهمیه آسیایی دست تراکتورسازان را نگرفت.
تراکتورسازی، لیگ هفدهم را با یحیی گل‌محمدی آغاز کرد و با آرتوئرول سائلام به اتمام رسید اما در این فصل جان توشاک ، محمد تقوی و جرج لیکنز مربی‌هایی بودند که روی نیمکت تراکتورسازی نشستند اما نتوانستند این تیم را هدفش برسانند. البته آمار تراکتورسازان نسبت به فصل قبل بهتر شد و تعداد بردهای این تیم از 8 به 14 رسید و تعداد باخت‌های این تیم نیز کم‌تر شد. آن‌ها با 42 گل زده، لقب دومین خط حمله برتر لیگ را هم به خود اختصاص دادند اما ضعف در خط دفاعی و دروازه باعث شد تا آن‌ها قافیه را به سایر مدعیان ببازند. شاگردان لیکنز بدترین خط دفاع را در بین تیم‌های مدعی داشتند و از همشهری رده سیزدهمی خود یعنی ماشین‌سازی تنها یک گل کم‌تر خوردند.
سرخ پوشان تبریزی از لحاظ مالکیت توپ در لیگ هجدهم در رده پنجم قرار گرفتند و با آمار 4.3 شوت در هر دیدار، دومین تیم هجومی لیگ نام گرفتند. تراکتورسازان از لحاظ دقت شوت رده چهارم را به خود اختصاص دادند و سومین تیم برتر از نظر نرخ تبدیل شوت به گل بودند. محوریت بازی این تیم در فصل هجدهم پاس‌کاری بود و باعث شد تا آن‌ها سومین تیم لیگ برتری از نظر پاس دادن باشند. هم‌چنین با 10.3 دریبل موفق در هر بازی، تراکتورسازی بدترین آمار یک تیم لیگ برتری در لیگ 97-98 بود.
برترین گلزن فصل تراکتورسازی آنتونی استوکس بود که اوج درخشش او با 8 گل در نیم‌فصل اول بود. بی‌نظمی‌های مکرر در ادامه فصل باعث شد تا او صدر جدول گلزنان را از دست بدهد و تنها با 11 گل در رده چهارم برترین گلزنان لیگ باقی بماند. برترین پاسور فصل این تیم مسعود شجاعی با 5 پاس گل بود و محمد طیبی با 2672 دقیقه بازی در طول فصل، بیش‌ترین دقیقه بازی برای تراکتورسازی را در لیگ هجدهم انجام داده است.
همچنین سید احمد موسوی، اشکان دژاگه و مسعود شجاعی به ترتیب خشن‌ترین بازیکنان این فصل تراکتورسازی بودند و دژاگه و استوکس مؤثرترین بازیکنان فصل این تیم لقب گرفتند. با همه این آمار و علاقه تراکتورسازان به اجرای سبک تیکی تاکا ، به نظر می‌رسد لیکنز دیگر نتواند برای فصل بعد تفکراتش را در این تیم پیاده کند و بعد از منتفی شدن حضور نکونام و رفتن 7 بازیکن اصلی این تیم، تراکتور متفاوتی را برای لیگ برتر 99-98 شاهد باشیم.
این تیم تا پیش از هفته بیست و چهارم یکی از مدعیان اصلی قهرمانی بود اما می‌توان گفت دروازه‌بان و مدیریت این تیم، جام را از تبریز دور کردند. باخت سنگین به سپیدرود در خانه و حواشی که مالک این باشگاه علیه محسن فروزان ایجاد کرد باعث شد تا این تیم به حاشیه رود و تا 5 هفته بعد هم رنگ برد را نبیند. زنوزی خیلی زود و دقایقی پس از شکست 3 بر یک برابر سپیدرود، اطلاعاتی که به او درباره فروزان رسیده بود را رسانه‌ای کرد تا این دو وارد جنگی رسانه‌ای شوند تا ضمن به حاشیه رفتن تیم، یکی از بهترین گلرهای لیگ هجدهم مقصر شناخته شود و چند ماه از فعالیت‌های ورزشی محروم شود. در پایان هم تراکتورسازان با تساوی دیرهنگام برابر فولاد و پیروزی پدیده برابر ماشین سازی و قرار گرفتن در رده پنجم لیگ را به پایان رساندند تا رؤیای پرشورها با هم به واقعیت نرسد.
انتهای پیام