بزرگنمايي:

پیام آذری - ارومیه - نماینده انجمن اوتیسم ایران در ارومیه گفت: ناآگاهی خانواده ها مهمترین مانع کمک به کودکان اوتیسمی است.
به گزارش ایرنا صبا صابونی روز چهارشنبه در همایش روز جهانی اوتیسم در ارومیه افزود: با وجود تبلیغات گسترده از سوی رسانه ها و شبکه های اجتماعی، هنوز برخی از خانواده‌ها این اختلال را عقب‌ماندگی ذهنی می دانند و به همین علت، اختلال فرزندان خود را پنهان می کنند.
وی اضافه کرد: تکلیف این خانواده‌ها با کودکان دچار اختلال اوتیسم مشخص نیست که این امر مشکلات زیادی را ایجاد می کند.
وی بیان کرد: در حال حاضر تنها در شهر ارومیه 250 نفر کودک مبتلا به اوتیسم شناسایی شده در حالی که طبق برآوردهای علمی، تعداد مبتلایان بسیار بیشتر از این رقم است.
نماینده انجمن اوتیسم ایران در ارومیه ادامه داد: در حال حاضر به علت نبود اطلاعات کافی در خانواده ها، میزان ابتلا به اوتیسم مشخص نیست ولی تخمین زده می شود که این رقم یک نوزاد به ازای هر 150 نوزاد متولد شده باشد.
صابونی در خصوص نشانه های این اختلال روانی گفت: هرگونه رفتار غیرعادی و غیرمتجانس نسبت به هم سن و سال ها، حرف نزدن و دیر حرف زدن، ضعیف بودن مهارت‌های اجتماعی کودک، مشکلات ارتباطی، اجتماعی، ناتوانایی جهت انجام امور و بازی‌های مخصوص سن خود، مشکلات گفتاری، گفتار ناقص و محدود، مشکلات گرامری در حرف زدن، رفتارهای تکراری و کلیشه‌ای، حرکات غیر عادی سر و بدن و بازی‌های یکنواخت از جمله این علایم است.
وی افزود: طبق تحقیقات علمی، علائم این اختلال در سه سال اول زندگی کودک بروز می‌کند و فرد مبتلا در ارتباطات کلامی و مهارتی با مشکل مواجه می شود.
وی تاکید کرد: هنوز علت این اختلال مشخص نشده ولی موضوع وراثت، استرس دوران بارداری مادر و کمبود تغذیه ای از جمله مهمترین عوامل احتمالی به شمار می رود.
به گزارش ایرنا، اوتیسم نوعی اختلال تاثیرگذار بر رشد طبیعی مغز است که در آن برای تشخیص، مداخله پزشکی و بازتوانی شناختی باید سریع اقدام کرد اما کارشناسان معتقدند که ابتلا به این بیماری آخر راه نیست.
اوتیسم /Autism/ را همچنین نوعی اختلال رشدی از نوع روابط اجتماعی تعریف می کنند که با رفتارهای ارتباطی و کلامی غیرطبیعی مشخص می شود.
این اختلال با علت نامشخص تا پیش از سه سالگی بروز می کند و بر رشد طبیعی مغز در حیطه تعاملات اجتماعی و مهارت های ارتباطی تأثیر می گذارد.
این بیماری ارتباط با دیگران و دنیای خارج را برای مبتلایان دشوار می کند و در بعضی موارد با رفتارهای خودآزارانه و پرخاشگری همراه است اما در صورت تشخیص زودهنگام و آغاز معالجه های پزشکی و بازتوانی شناختی در دوران طلایی (زیر سه سالگی) می توان تا حد زیادی عوارض آن بر کیفیت زندگی افراد را کاهش داد.
8137/7129