بزرگنمايي:

پیام آذری - ارومیه - دیدار با عاشیق نواز پیشکسوت آذربایجان غربی که سال ها شیفتگان هنر را با نوای روح نواز ساز قوپوز و داستان های فولکلوریک میهمان کرده، داستانی شنیدنی از یک هنرمند مسیحی است؛ هنرمندی که همواره ساز برای اتحاد کوک می کند.
به گزارش ایرنا «سید علی حسینی»، مدیرکل دفتر امور مجلس وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی شامگاه چهارشنبه /یکم اسفند 1397/ به ارومیه سفر و در فضایی مملو از عطوفت با این عاشیق پیشکسوت دیدار کرد و دقایقی میهمان هنرنمایی این استاد کارکشته در منزل شخصی وی شد.
این مسوول وزارتی از ملاقات با این هنرمند که سال ها ساز خود را در جهت اتحاد اقوام و ادیان به سخن واداشته است، اظهار خوشحالی و با لوح سپاس از سال ها تلاش این هنرمند فرهنگ دوست قدردانی کرد؛ تجلیلی که با همراهی خبرنگار ایرنا در مرکز آذربایجان غربی انجام شد.
استاد که کلاه لبه دار، عینکی با چهارچوب مشکی، مو و سبیلی سفید داشت از حضور مسوول وزارتی و مسوولان فرهنگی در منزل شخصی خود اظهار خرسندی کرد و گفت: موسیقی در جای جای این خانه جریان دارد و سازی با قدمت 165 سال از نوجوانی با من همدم بوده است.
استاد دیگر لب به سخن نگشود، آنچه حاضران در این دیدار از وی شنیدند قسمت هایی فاخر از داستان های فولکلوریک و اشعاری در بزرگداشت اسطوره های محلی و انسانیت و حقیقت از اشعار ماندگار «خسته قاسیم» شاعر نامی موسیقی عاشیقی بود.
منزل شخصی عاشیق یوسف مالامال از نمادها، عکس ها و پوسترهای جشنواره های موسیقی عاشیقی بود؛ صدا و ساز وی چند دهه پیش بر جذابیت فیلم سینمایی «ساوالان» به نویسندگی و کارگردانی یداله صمدی افزوده بود و از آن زمان هنوز پوستر این فیلم با عکس هنری بزرگی دیوار اتاق استاد را مزین کرده است.
خاطره ها در گوشه و کنار این منزل خبر از هفت دهه فعالیت هنری در موسیقی عاشیقی را فریاد می کشید؛ ضبط صوت بزرگ با نوار کاست های قدیمی روی میز عسلی به چشم ‌می خورد و عکس های قاب گرفته شده رنگی و سیاه و سفید در سوی دیگر اتاق توجه ها را به خود جلب می کرد.
دو ساز متعلق به استاد در داخل کیف های مشکی رنگ جا در طرف دیگر اتاق جا خوش کرده بود؛ به راستی این سازها با سوزهای استاد آشنا بودند!
مسوول کانون عاشیق های حوزه هنری آذربایجان غربی در مورد کسوت این هنرمند مسیحی گفت: وی پیشکسوت ترین عضو و کهن سال ترین عاشیق آذربایجان غربی محسوب می شود و نمونه اثر این استاد کارکشته در آلبوم ماندگار «ارومودان گلن سسلر 2» گنجانده شده است.
داریوش علیزاده افزود: اعضای کانون گاه و بیگاه به این هنرمند سر می زنند و با ساز و سخن و برپایی محافل صمیمی در منزل شخصی وی جویای حالش می شوند.
وی اضافه کرد: «اوهانس» تنها بازمانده عاشیق های آشوری است و در اجراهای خود با دید احترام از آموزه های اسلامی استفاده می کند.
وی ادامه داد: وی به همراه فرهاد سلیمی، دوللو اباذر، درویش وهاب زاده، محمد حسین دهقان، اصلان طالبی، عزیز مراد خان، اسمعلی لطفی، نباتعلی علیزاده و علی کریمی قره آغاجی از جمله عاشیق های بنام آذربایجان غربی هستند.
به گزارش ایرنا استاد «یوسف اوهانس» متولد 1306 شمسی در روستای «دیزج تکیه» ارومیه بوده و فعالیت در موسیقی عاشیقی را از پدر و پدربزرگ خود به ارث برده است.
هنوز که هنوز است پدربزرگ ها و مادربزرگ ها هنگام گوش دادن به رادیو شوق شنیدن استاد اوهانس را در دل دارند زیرا این چهره نامی به همراه اساتیدی چون دهقان، درویش و فرهاد از نخستین هنرمندانی است که صدای پرحرارتش گرمای خاصی به هوای نه چندان گرم خانه های قدیمی می بخشید.
'عاشیق' یا ' آشیق' هنرمندی است که به اجرای موسیقی عاشیقی می پردازد و در سال های بسیار دور به عاشیق، اوزان و در خراسان شمالی بخشی می گفتند؛ اوزان عالم به علم های روز و نوازنده ساز بود و تجربه های سفر خود را در قالب شعر ارائه می کرد.
ساز عاشیق ها، قوپوز نام دارد و دارای هفت سیم، 14 پرده و 72 مقام به شمار می رود و مصری، دوبیتی، حلبی، سیاستاپل، تجنیس، دیوان، تاجری، غربتی و امراهی از جمله مقام های عرفانی و اجتماعی این نوع موسیقی است.
بالوولو مسکین، قول هارطون، دوللو مصطفی، عباس طوفارقانلی، خسته قاسیم از جمله شاعرانی هستند که عاشیق ها اغلب از شعرهای آنان استفاده می کنند.
استاد عاشیق نواز به منظور رسیدن به حقیقت خداوندی، مرحله های طریقت، شریعت و معرفت را پشت سر می گذارد؛ طریقت یعنی شناسایی راه انسانیت، شریعت یعنی آشنایی با آموزه های اسلامی و سرانجام معرفت به معنای تبلیع انسانیت و آموزه های دینی به واسطه شناخت خدا و رسیدن به اوست.
در این نوع موسیقی پیام انسانیت و انسان بودن که در قالب هنر موسیقی به مخاطب منتقل می شود، حائز اهمیت بوده و هدف اصلی رسیدن به خداست.
تبلیغ دین و به شور آوردن جنگجویان با ساز، شعر و داستان در میدان های جنگ از وظایف اصلی این نوع موسیقی در طول تاریخ بوده است.
مکتب عاشیق نوازی ارومیه نیز در فهرست میراث فرهنگی ناملموس کشور با /شماره 165/ به ثبت رسیده و ترنم ماندگاری هنر اصیلی است که فرهنگ دیرینه آذربایجان را با ساز و سخن از نسلی به نسل دیگر منتقل می کند.
3072/7129