بزرگنمايي:

پیام آذری - تبریز - یکی از محققان دانشگاه تبریز گفت: در این دانشگاه نانوکامپوزیت زیست تخریب پذیر برای بسته بندی مواد غذایی با قابلیت افزایش ماندگاری تولید شد.
به گزارش روز چهارشنبه ایرنا، مهدیه سالاری در جمع خبرنگاران افزود: این نانوکامپوزیت به دلیل داشتن خاصیت ضدمیکروبی و نفوذ ناپذیری در برابر بخار آب، موجب افزایش ایمنی و ماندگاری مواد غذایی می‌شود.
وی با اشاره به اینکه بیوپلیمرهای تشکیل دهنده‌ فیلم‌های زیست تخریب‌پذیر می‌تواند از جنس پروتئین، پلی‌ساکارید، چربی و یا ترکیبی از آن ها باشد، اظهار داشت: از جمله بیوپلیمرهای پلی‌ساکاریدی که به طور گسترده برای تولید فیلم زیست تخریب‌پذیر مورد توجه قرار گرفته، "کیتوزان" است.
دانش آموخته رشته علوم و مهندسی صنایع غذایی دانشگاه تبریز یادآوری کرد: با وجود مزایای متعدد و خواص منحصر به فرد کیتوزان، کاربرد فیلم آن به علت حساسیت‌ ذاتی به آب و ویژگی‌های مکانیکی نسبتا ضعیف، محدود شده‌ است.
سالاری ادامه داد: یک راه بسیار مناسب برای بهبود خواص فیلم کیتوزان، مخلوط کردن آن با نانوپرکننده‌ تقویت کننده و تشکیل نانوکامپوزیت است.
وی گفت: در این طرح پژوهشی با تلفیق نانوکریستال سلولز باکتریایی و نانوذرات نقره به فرمولاسیون بیوپلیمر، تلاش شده تا فیلم نانوکامپوزیتی سنتز شود که خواص ضد میکروبی داشته و منجر به افزایش ماندگاری مواد غذایی شود.
محقق دانشگاه تبریز اظهار داشت: استفاده از نانوکریستال سلولز باکتریایی تاثیر بسیار زیادی در بهبود خواص حرارتی، مکانیکی و کاهش نفوذپذیری فیلم به بخار آب دارد.
سالاری ادامه داد: استفاده از نانو ذرات نقره می‌تواند به طور قابل توجهی خواص ضد میکروبی فیلم کیتوزان در برابر باکتری‌های گرم مثبت، باکتری‌های گرم منفی و قارچ‌ها را افزایش دهد.
وی نوآوری این طرح را نسبت به تحقیقات دیگر در استفاده از سلولز باکتریایی به جای سلولز گیاهی برای تهیه نانوکریستال سلولز مناسب اعلام کرد و گفت: در این طرح سلولز باکتریایی با استفاده از محصولات جانبی کارخانجات صنایع غذایی (ملاس) به عنوان محیط کشت رشد باکتری تولید شده‌ است.
سالاری افزود: این امر موجب کاهش هزینه‌ تولید سلولز و استفاده‌ بهینه از محصولات جانبی کارخانجات جهت تولید ماده‌ زیستی بسیار ارزشمند شده است.
تحقیقات نانوکامپوزیت زیست تخریب پذیر از سوی مهدیه سالاری دانش ‌آموخته‌ دکترای علوم و مهندسی صنایع غذایی، محمود صوتی خیابانی، رضا رضایی مکرم و بابک قنبرزاده از اعضای هیات علمی دانشگاه تبریز و حسین صمدی کفیل عضو هیات علمی دانشگاه علوم پزشکی تبریز اجرایی شده و نتایج آن در مجله‌ Food Hydrocolloids با ضریب تاثیر 5/089 منتشر شده‌ است.
8023/518