بزرگنمايي:

پیام آذری - ارومیه- هزاران نوع غذای محلی در جای جای ایران وجود دارد که تعداد انگشت شماری از آنها به صورت محدود در رستوران ها یا خانه ها سرو می شود و جایگاه غذاهای سنتی در میان نسل جوان شاید به خاطر همین کم توجهی در گذر زمان رو به افول است.
به گزارش ایرنا هر شهر و استانی نشانه هایی دارد که به نحوی شناسنامه آن منطقه محسوب می شود؛ از صنایع دستی گرفته تا مکان های گردشگری و غذاهای محلی، نمادی از مناطق مختلف این سرزمین کهن به شمار می رود.
غذاهای سنتی از نظر ارزش غذایی، در دسترس بودن مواد اولیه، تازگی و نداشتن مواد نگهدارنده شیمیایی از بهترین مواد غذایی در نقاط مختلف کشور محسوب می شود و نقش مهمی در افزایش ارتباط نسل ها و حفظ هویت فرهنگی ایفا می کند.
به عقیده کارشناسان غذاهای سنتی حاوی گروه های اصلی غذایی و ارزش تغذیه ای بالا بوده و به دلیل استفاده از سبزیجات و میوه ها دارای مقدار کافی فیبر است.
استفاده از دانه های گیاهی مانند کنجد، زیره سبز و سیاه، شاهدانه، تخم شنبلیله، دارچین، نعناع، زعفران و... هم از دیگر مزیت های غذاهای سنتی است؛ اگرچه برخی از کارشناسان هم کالری بالای برخی از این غذاها را از معایب آن به شمار می آورند.
نخستین مقاومت در برابر پخت غذاهای محلی در خانه ها و سفارش آنها در رستوران ها با جمله های «دوست ندارم» و «نمی خورم» از سوی نسل جوان شکل می گیرد و ریشه های این امتناع را باید در جایگاه این غذاها در برنامه های غذایی جست و جو کرد.
کارشناس تغذیه و کارشناس ارشد بهداشت و ایمنی مواد غذایی معتقد است که آگاه کردن مردم از فواید غذاهای سنتی و تاثیر آنها بر کنترل وزن می تواند باعث بازگشت این دسته از مواد به سفره ی خانواده ها و بطن جامعه گردد.
سمانه حسین پور، افزود: مردم و به ویژه بانوان ایرانی باید با ملاحظات اخلاقی، قیمت پایین تر، محتوای طبیعی، اثرات سلامت بخشی و جذابیت حسی موادغذایی محلی و بومی بیش از پیش آشنا شوند اما آشنا بودن ذائقه افراد با این نوع مواد غذایی به سرو گسترده ی آن در خانه ها و رستوران ها نیاز دارد.
وی بیان کرد: غذاهای سنتی از نظر میزان روغن و نمک قابل کنترل بوده و سالم تر است اما غذاهای آماده با برخورداری از روغن، چربی و نمک زیاد، حدود پنج تا هفت برابر غذاهای سنتی انرژی دارد که عامل ابتلا به اضافه وزن و چاقی و بسیاری از بیماری های دیگر از جمله بیماری های قلبی و عروقی به شمار می رود.
وی با تاکید بر اینکه غذاهای سنتی برخلاف غذاهای صنعتی حاوی هیچ گونه نگه دارنده ای نیست، اضافه کرد: حرارت پخت غذاهای سنتی قابل کنترل است و ویتامین های آن کمتر از دست می رود.
یک بانوی ارومیه ای نیز به معایب غذاهای سنتی اشاره کرد و گفت: غذاهای سنتی زمان زیادی جهت پخت نیاز دارد و این مورد با سبک زندگی کنونی سازگاری زیادی ندارد.
زهرا قاسمی که کارمند است، افزود: از نظر قیمتی نیز غذاهای صنعتی چون در مقادیر انبوهی تولید می شود، گاهی ارزان تر از غذاهای خانگی است.
معاون میراث فرهنگی، صنایع دستی و گردشگری آذربایجان غربی هم با اشاره به اینکه از میان غذاهای محلی آذربایجان تنها «دیشلیق» در فهرست میراث ناملموس به ثبت رسیده، گفت: نظام غذایی و تغذیه دربرگیرنده ی مؤلفه های مهم فرهنگی و ارتباطی هر ملتی است.
حسن سپهرفر افرود: نظام غذاهای سنتی و بومی فواید اقتصادی و غذایی فراوانی را برای مردم به ارمغان می آورد و از نظر امنیت غذایی نیز در آن مناطق عامل مهمی تلقی می شود.
به گزارش ایرنا «شورباشی» یا سوپ بلغور، «گوزلمه»، «شورجه»، «تورشولی آش» یا آش کلم، آش دوغ، کوفته مرغ، «یتیمچه»، «گیزاتما»، کباب های ترکی مخصوص ارومیه، آجی کباب، تاواکباب و انواع دلمه برگ تنها بخشی از غذاهای معروف آذربایجان غربی است اما این دیار، غذاهای متنوع زیادی دارد که حتی برای نسل جوان ساکن در این استان نیز ناآشناست.
7125/3072